کد مطلب:245343 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:302
محمد بن اسماعیل بن بزیع
او از یاران امام هفتم حضرت موسی بن جعفر، امام هشتم حضرت علی بن موسی الرضا و امام نهم حضرت محمد تقی علیهم السلام محسوب می شد و نزد شیعه مورد اعتماد و اطمینان است. مردی صالح، درست كردار و اهل عبادت بود و كتابهایی نیز تألیف كرد. در عین حال در دربار عباسیان كار می كرد. [1] در این رابطه روزی امام رضا علیه السلام به او فرمود:
"خداوند در دربار ستمگران، بندگانی دارد كه به وسیله ی آنان برهان خویش را آشكار می سازد و آنان را در شهرها قدرت می بخشد تا دوستان و اولیای خود را از ستم ستمگران نگاه دارد و امور مسلمانان را اصلاح كند. آنان در خطرها و حوادث پناه اهل ایمان هستند و شیعیان گرفتار و نیازمند ما به آنان رو می آورند و رفع گرفتاری و نیاز خود را از آنان می خواهند.
به دست چنین كسانی، خداوند مؤمنان را از هراس ستمگران ایمنی می بخشد. آنان مؤمنان حقیقی و امین های خداوند در زمین بشمار می روند. رستاخیز از نور آنان نورانی است. به خداوند سوگند كه بهشت برای آنان و آنان برای بهشت آفریده شده اند و گواراشان باد."
آنگاه امام فرمود: "هر یك از شما كه بخواهد می تواند به همه ی این مقامات نایل شود.
[ صفحه 285]
محمد بن اسماعیل عرض كرد: فدایت شوم، به چه چیز؟
حضرت پاسخ داد: به اینكه با ستمگران باشد و با خوشحال كردن شیعیان ما، ما را خوشحال كند. (در هر پست و مقامی كه قرار می گیرد، هدفش رفع ظلم و ستم از مؤمنان باشد.)
در پایان، امام رضا به محمد بن اسماعیل كه از وزرای دربار عباسی بود، فرمود: ای محمد تو نیز از آنان باش. [2] .
«حسین بن خالد» می گوید: "با گروهی خدمت امام رضا علیه السلام بودیم، از «محمد بن اسماعیل بزیع» سخن به میان آمد. امام فرمود: دوست دارم در میان شما كسی مانند او وجود داشته باشد." [3] .
«محمد بن احمد بن یحیی» می گوید: با «محمد بن علی بن بلال» به «فید» كه محلی است در راه مكه، رفتیم تا قبر «محمد بن اسماعیل بزیع» را زیارت كنیم. محمد بن علی در طرف سر قبر، رو به قبله نشست و گفت: صاحب این قبر برایم نقل كرد كه امام جواد علیه السلام فرمود: كسی كه قبر برادر مؤمن خود را زیارت كند و كنار قبر او رو به قبله بنشیند و دست خود را بر قبر بگذارد و هفت بار سوره ی مباركه ی «قدر» را بخواند، از وحشت بزرگ، و هراس عظیم قیامت، ایمن می گردد. [4] .
محمد بن اسماعیل بن بزیع می گوید: "از امام جواد علیه السلام تقاضا كردم پیراهنی از پیراهنهای خود برایم بفرستد تا كفن خویش سازم. آن گرامی پیراهنی فرستاد و فرمان داد دكمه هایش را بردارم." [5] .
[ صفحه 286]
"خداوند در دربار ستمگران، بندگانی دارد كه به وسیله ی آنان برهان خویش را آشكار می سازد و آنان را در شهرها قدرت می بخشد تا دوستان و اولیای خود را از ستم ستمگران نگاه دارد و امور مسلمانان را اصلاح كند. آنان در خطرها و حوادث پناه اهل ایمان هستند و شیعیان گرفتار و نیازمند ما به آنان رو می آورند و رفع گرفتاری و نیاز خود را از آنان می خواهند.
به دست چنین كسانی، خداوند مؤمنان را از هراس ستمگران ایمنی می بخشد. آنان مؤمنان حقیقی و امین های خداوند در زمین بشمار می روند. رستاخیز از نور آنان نورانی است. به خداوند سوگند كه بهشت برای آنان و آنان برای بهشت آفریده شده اند و گواراشان باد."
آنگاه امام فرمود: "هر یك از شما كه بخواهد می تواند به همه ی این مقامات نایل شود.
[ صفحه 285]
محمد بن اسماعیل عرض كرد: فدایت شوم، به چه چیز؟
حضرت پاسخ داد: به اینكه با ستمگران باشد و با خوشحال كردن شیعیان ما، ما را خوشحال كند. (در هر پست و مقامی كه قرار می گیرد، هدفش رفع ظلم و ستم از مؤمنان باشد.)
در پایان، امام رضا به محمد بن اسماعیل كه از وزرای دربار عباسی بود، فرمود: ای محمد تو نیز از آنان باش. [2] .
«حسین بن خالد» می گوید: "با گروهی خدمت امام رضا علیه السلام بودیم، از «محمد بن اسماعیل بزیع» سخن به میان آمد. امام فرمود: دوست دارم در میان شما كسی مانند او وجود داشته باشد." [3] .
«محمد بن احمد بن یحیی» می گوید: با «محمد بن علی بن بلال» به «فید» كه محلی است در راه مكه، رفتیم تا قبر «محمد بن اسماعیل بزیع» را زیارت كنیم. محمد بن علی در طرف سر قبر، رو به قبله نشست و گفت: صاحب این قبر برایم نقل كرد كه امام جواد علیه السلام فرمود: كسی كه قبر برادر مؤمن خود را زیارت كند و كنار قبر او رو به قبله بنشیند و دست خود را بر قبر بگذارد و هفت بار سوره ی مباركه ی «قدر» را بخواند، از وحشت بزرگ، و هراس عظیم قیامت، ایمن می گردد. [4] .
محمد بن اسماعیل بن بزیع می گوید: "از امام جواد علیه السلام تقاضا كردم پیراهنی از پیراهنهای خود برایم بفرستد تا كفن خویش سازم. آن گرامی پیراهنی فرستاد و فرمان داد دكمه هایش را بردارم." [5] .
[ صفحه 286]
[1] نجاشي، الرجال، ص 254.
[2] مدرك بالا، ص 255.
[3] مدرك بالا.
[4] كشي، رجال، ص 564.
[5] مدرك بالا، صفحات 246 و 564.